Welkom bij mijn website over een leven lang leren. Mijn naam is Luc Vogel en ik ben 24 jaar oud. Ik heb de duale route gevolgd binnen het Erasmus MC. Hierbij heb ik stage gelopen op de afdelingen geriatrische oncologie & enterologie, op de longafdeling en op de afdeling psychiatrie. Door deze stages ben ik er achter gekomen dat mijn hart in de psychiatrie ligt. Momenteel werk ik in de flexpool (bijbaan?)van Antes en maak ik daar kennis met de verschillende settingen in de psychiatrie. Ik ben blij dat ik de duale route binnen het Erasmus MC gevolgd heb, omdat ik daar in de praktijk heb kunnen leren wat er echt bij het verpleegkundig beroep komt kijken. Je bent onderdeel van een verpleegkundig team en wordt ingezet als vaste kracht op de afdeling. Voor mij betekende dit een stuk meer verantwoordelijkheid en werd mijn klinisch redeneren veel meer getoetst. In het begin merkte ik dat ik hierin nog veel moest groeien, soms hield ik het overzicht niet voldoende en schatte ik soms de prioriteiten niet goed in wanneer het drukker werd. Tijdens mijn stage wilde ik mij zo goed voordoen, dat ik over alles aan het nadenken was hoe ik een houding aannam. Hierdoor kwam het in de praktijk onnatuurlijk over. Hier heb ik veel met collega’s over gepraat en uiteindelijk een groei in doorgemaakt en is het gelukt om als ‘volwaardig’ teamlid mee te draaien binnen het team.
Ik heb ervoor gekozen om de minor oncologie te volgen, tijdens deze minor liep ik stage bij de afdeling psychiatrie. De keuze van deze minor is dat ik graag mijn kennis zo breed mogelijk wil ontwikkelen als HBO-verpleegkundige. Deze minor was ook verbonden aan het Erasmus MC. Tijdens de minor werden gastlessen gegeven in de geneeskunde faculteit en vonden er regelmatig bezoeken plaats aan verschillende afdelingen binnen het oncologisch centrum.
Als kind wilde ik altijd al iets medisch doen, alleen wat precies was mij nog onduidelijk. Het gevoel om mensen te helpen is er altijd geweest en het geeft mij een voldaan gevoel als ik iets voor iemand kan doen. Vanuit mijn jeugd heb ik meegekregen dat je altijd rekening met anderen moet houden en iemand te helpen als je in de mogelijkheid bent. Als kind kon ik er al slecht tegen als er ruzie was tussen verschillende kinderen, dit wilde ik dan graag oplossen omdat ik hier geen prettig gevoel bij had. Uiteindelijk sloot de studie verpleegkunde goed bij mij aan. Door de studie heen ben ik steeds meer een beeld gaan krijgen over wat de studie inhoudt en wat het uitoefenen van het beroep inhoudt. De stages op de verschillende afdelingen hebben mij een beeld gegeven welke richting het best bij mij zou passen.